Of Vines, Fig Trees and the Ashes of Bigotry

Of Vines, Fig Trees and the Ashes of Bigotry

Free download Download
  • Description

Product Description

Zvi Ben-Dor Benite

In 1790 the head of the Jewish Congregation of Newport, Rhode Island, approached George Washington, the first president of the new United States, leading to an exchange of letters between Moses Seixas (1744–1809), warden of the Newport Community, and Washington. This essay begins with an analysis of the biblical context of the exchange between the two, which provided the background for Washington’s beautiful statement on the freedoms that an exilic minority people could hope for. In his reply to Seixas, Washington invoked the powerful biblical image of the vine and the fig tree in his words of assurance to the Jewish community. Reconstructing this context helps to clarify questions regarding the boundaries within which such a people can operate as a distinct group. I show that the original context within which the phrase about a vine and fig tree is expressed was in effect a contract between the sovereign and the ruled.
Later in this essay, I turn to an instance of a new sovereign breaking his promise right after assuming power. Having received assurances of religious tolerance from Isabella I of Castile and Ferdinand II of Aragon, King Boabdil, the last sultan of the kingdom of Granada, surrendered to the Reyes Católicos. This understanding, however, did not last.
Against the backdrop of the Spanish Inquisition that ensued, I discuss the theme of book burning through history. Such events, I argue, present the exact opposite of what Washington argued for in his letter: they highlight the connection between religious intolerance and violence. Reflecting on book burnings gives us an opportunity to explore the processes of the destruction of one culture and the creation of a new one on its ruins.
Download PDF
+ Abstract

Zvi Ben-Dor Benite

In 1790 the head of the Jewish Congregation of Newport, Rhode Island, approached George Washington, the first president of the new United States, leading to an exchange of letters between Moses Seixas (1744–1809), warden of the Newport Community, and Washington. This essay begins with an analysis of the biblical context of the exchange between the two, which provided the background for Washington’s beautiful statement on the freedoms that an exilic minority people could hope for. In his reply to Seixas, Washington invoked the powerful biblical image of the vine and the fig tree in his words of assurance to the Jewish community. Reconstructing this context helps to clarify questions regarding the boundaries within which such a people can operate as a distinct group. I show that the original context within which the phrase about a vine and fig tree is expressed was in effect a contract between the sovereign and the ruled.
Later in this essay, I turn to an instance of a new sovereign breaking his promise right after assuming power. Having received assurances of religious tolerance from Isabella I of Castile and Ferdinand II of Aragon, King Boabdil, the last sultan of the kingdom of Granada, surrendered to the Reyes Católicos. This understanding, however, did not last.
Against the backdrop of the Spanish Inquisition that ensued, I discuss the theme of book burning through history. Such events, I argue, present the exact opposite of what Washington argued for in his letter: they highlight the connection between religious intolerance and violence. Reflecting on book burnings gives us an opportunity to explore the processes of the destruction of one culture and the creation of a new one on its ruins.
+ Download PDF
Download PDF

حول النبيذ، وشجرة التين، ورماد الشوفينية
تسفي بن دور بينايت

أفضى تقرَّب رئيس الطائفة اليهودية في مدينة نيوبورت، رود آيلاند، في سنة 1790 من جورج واشنطن، رئيس الولايات المتحدة الأول، إلى تبادل الرسائل بينه وبين موسى سيكسوس (1744- 1809)، رئيس الطائفة في نيوبورت وواشنطن. تستهل هذه المقالة بتحليل السياق التوراتي لتبادل الرسائل بين الاثنين، وهو السياق الذي يشكّل الخلفية لتصريح جورج واشنطن الرائع بشأن الحريات التي يمكن أن تتوق إليها الأقليات المهاجرة. ويستحضر جورج واشنطن في معرض ردّه على موسى سيكسوس الصور التوراتية الرائعة الخاصّة بالنبيذ وشجرة التين وذلك في معرض تقديم ضماناته للطائفة اليهودية في الولايات المتحدة. إنَّ إعادة تشكيل هذا السياق من شأنه توضيح بعض المسائل الخاصّة بالحدود التي يمكن لأي فئة سكانية أن تنشط بداخلها بوصفها فئة متميزة. أسعى من خلال المقالة الحالية إلى توضيح أنَّ مسألة السياق الأصلي الذي استحضرا فيه النبيذ وشجرة التين يعبّر عن التعاقد فيما بين القوة السيادية أو الحاكم وبين المحكوم.
ولاحقًا، أتوقّف عند مثال لقوة سيادية جديدة تنتهك هذا العقد مباشرة بعد اعتلاء سدّة الحكم. بعد تلقي الضمانات بخصوص التسامح الديني من طرف إيزابيلا الأولى ملكة قشتالة وفرناندو الثاني ملك أراجون ومحمد الثاني عشر أمير غرناطة آخر أمراء مملكة غرناطة المسلمين الذي استسلم للحكام الكاثوليك. ولا زلنا نستحضر هذا الانتهاك حتى عصرنا الحالي.
على خلفية محاكم التفتيش الأسبانية التي نشأت، أحاول أن أناقش مسألة حرق الكتب على مدار التاريخ. يتلخّص طرحي بأنَّ مثل هذه الأحداث تقف بالجهة المقابلة لما يطرحه جورج واشنطن في رسالته، إذ إنها تؤكّد على العلاقة فيما بين غياب التسامح الديني وبين العنف. وتقدّم لنا أحداث حرق الكتب فرصة لتوضيح عملية اندثار ثقافة معينة ونهوض ثقافة أخرى على أطلالها.

על גפן ותאנה והחוזה בין הריבון לנתיניו

צבי בן-דור בנית

בשנת 1790 פנה מוזס סאיחס (Seixas, 1744–1809), ראש הקהילה היהודית של ניופורט, רוד איילנד אל ג’ורג’ וושינגטון, נשיאה הראשון של ארצות הברית של אמריקה. בעקבות פנייה זו התפתחה בין השניים חליפת מכתבים. מאמר זה פותח בניתוח ההקשר המקראי של תכתובת זו, המשמש רקע להכרזתו החשובה של וושינגטון על החירויות שמיעוטים גולים עשויים לזכות להן. בתשובתו לסאיחס, הכוללת דברי חיזוק ועידוד לקהילה היהודית, משתמש וושינגטון בדימוי המקראי של הגפן והתאנה. באמצעות הצגת ההקשר המקראי נוכל להבהיר שאלות הנוגעות לגבולות שבתוכם עם כזה יכול להתנהל כקבוצה מובחנת. אני מראה כי ההקשר המקורי שבו משובץ דימוי גפן והתאנה הוא למעשה חוזה בין הריבון לנתיניו.
בהמשך המאמר אני מביא דוגמה לריבון חדש המפר את הבטחתו מיד לאחר עלייתו לשלטון: המלך בואבדיל, הסולטן האחרון של ממלכת גרנדה, נכנע למלכים הקתולים איזבלה הראשונה מקסטיליה ופרננדו השני מארגון, אחרי שקיבל מהם הבטחה לסובלנות דתית; אלא שההבנה שהושגה לא נשמרה, וההמשך ידוע לכול.
על רקע האינקוויזיציה הספרדית שבאה בעקבות כך אני דן במוטיב של שריפת ספרים לאורך ההיסטוריה. מאורעות כאלה מייצגים לטענתי את ההפך הגמור ממה שקבע וושינגטון במכתבו: הם מדגישים את הקשר בין חוסר סובלנות דתית ובין אלימות. ההתבוננות בשריפת ספרים מספקת לנו הזדמנות לבחון את תהליכי הריסתה של תרבות אחת וצמיחתה של תרבות חדשה על חורבותיה.


Asma Bağları, İncir Ağaçları ve Bağnazlığın Külleri

Zvi Ben-Dor Benite
1790 senesinde ABD’nin Rhode Island eyaletine bağlı Newport şehrinde yaşayan Yahudi Cemaati’nin başı Moses Seixas (1744–1809) ABD’nin ilk cumhurbaşkanı George Washington ile mektuplaştı. Bu makalede ilk once bu ikili arasındaki yazışmanın Tevrat’a ilişkin bağlamının analizini yapıyorum. Washington’un Tevrat’tan alıntı yaparak yazdığı mektup yüzyıllardır sürgün içinde yaşayan bir azınlık için verilen beyanların en güzellerinden biridir. Seixas’a cevabında Yahudi cemaatine güvence vermek için Tevrat’taki asma ve incir ağacı imgelerine gönderme yapar. Bu göndermenin hangi bağlamda yapıldığını incelemek, böyle bir cemaatin hangi sınırlar içerisinde ayrı bir grup olarak yaşamlarını sürdürebileceklerine dair soruları cevaplandırmaya yardımcı olur. Asma ve incir ağaçlarına yapılan gönderme aslında hükümdar ile tabileri arasında yapılan bir anlaşmayı ifade eder.
Makalenin ikinci bölümünde ise yeni bir hükümdarın tahta geçtikten sonra verdiği sözü nasıl tutmadığını anlatıyorum. Kastilyalı I. Isabel ile Aragonlu II. Ferdinand’dan aldığı dini hoşgörü sözüne güvenerek Sultan Boabil Granada’yı Katolik Krallara teslim etmişti. Katolik Krallar ise sözlerinde durmadı.
Ardından gelen İspanyol Engizisyonu’nu göz önünde bulundurarak, tarih boyunca kitap yakma olaylarını anlatarak makaleyi sonlandırıyorum. Kitap yakma olaylarının Washington’un mektubunda söylediklerinin tam zıddını ifade ettiğini iddia ediyorum: Kitap yakmak dini hoşgörüsüzlük ile şiddet arasındaki ilişkiyi gösteririr. Bu konu üzerinde düşünmek ise yeni kültürün yok edilen başka bir kültürün harabelerinde kurulma sürecini incelememize yardımcı olur.

+ Abstact in Arabic

حول النبيذ، وشجرة التين، ورماد الشوفينية
تسفي بن دور بينايت

أفضى تقرَّب رئيس الطائفة اليهودية في مدينة نيوبورت، رود آيلاند، في سنة 1790 من جورج واشنطن، رئيس الولايات المتحدة الأول، إلى تبادل الرسائل بينه وبين موسى سيكسوس (1744- 1809)، رئيس الطائفة في نيوبورت وواشنطن. تستهل هذه المقالة بتحليل السياق التوراتي لتبادل الرسائل بين الاثنين، وهو السياق الذي يشكّل الخلفية لتصريح جورج واشنطن الرائع بشأن الحريات التي يمكن أن تتوق إليها الأقليات المهاجرة. ويستحضر جورج واشنطن في معرض ردّه على موسى سيكسوس الصور التوراتية الرائعة الخاصّة بالنبيذ وشجرة التين وذلك في معرض تقديم ضماناته للطائفة اليهودية في الولايات المتحدة. إنَّ إعادة تشكيل هذا السياق من شأنه توضيح بعض المسائل الخاصّة بالحدود التي يمكن لأي فئة سكانية أن تنشط بداخلها بوصفها فئة متميزة. أسعى من خلال المقالة الحالية إلى توضيح أنَّ مسألة السياق الأصلي الذي استحضرا فيه النبيذ وشجرة التين يعبّر عن التعاقد فيما بين القوة السيادية أو الحاكم وبين المحكوم.
ولاحقًا، أتوقّف عند مثال لقوة سيادية جديدة تنتهك هذا العقد مباشرة بعد اعتلاء سدّة الحكم. بعد تلقي الضمانات بخصوص التسامح الديني من طرف إيزابيلا الأولى ملكة قشتالة وفرناندو الثاني ملك أراجون ومحمد الثاني عشر أمير غرناطة آخر أمراء مملكة غرناطة المسلمين الذي استسلم للحكام الكاثوليك. ولا زلنا نستحضر هذا الانتهاك حتى عصرنا الحالي.
على خلفية محاكم التفتيش الأسبانية التي نشأت، أحاول أن أناقش مسألة حرق الكتب على مدار التاريخ. يتلخّص طرحي بأنَّ مثل هذه الأحداث تقف بالجهة المقابلة لما يطرحه جورج واشنطن في رسالته، إذ إنها تؤكّد على العلاقة فيما بين غياب التسامح الديني وبين العنف. وتقدّم لنا أحداث حرق الكتب فرصة لتوضيح عملية اندثار ثقافة معينة ونهوض ثقافة أخرى على أطلالها.

+ Abstract in Hebrew

על גפן ותאנה והחוזה בין הריבון לנתיניו

צבי בן-דור בנית

בשנת 1790 פנה מוזס סאיחס (Seixas, 1744–1809), ראש הקהילה היהודית של ניופורט, רוד איילנד אל ג’ורג’ וושינגטון, נשיאה הראשון של ארצות הברית של אמריקה. בעקבות פנייה זו התפתחה בין השניים חליפת מכתבים. מאמר זה פותח בניתוח ההקשר המקראי של תכתובת זו, המשמש רקע להכרזתו החשובה של וושינגטון על החירויות שמיעוטים גולים עשויים לזכות להן. בתשובתו לסאיחס, הכוללת דברי חיזוק ועידוד לקהילה היהודית, משתמש וושינגטון בדימוי המקראי של הגפן והתאנה. באמצעות הצגת ההקשר המקראי נוכל להבהיר שאלות הנוגעות לגבולות שבתוכם עם כזה יכול להתנהל כקבוצה מובחנת. אני מראה כי ההקשר המקורי שבו משובץ דימוי גפן והתאנה הוא למעשה חוזה בין הריבון לנתיניו.
בהמשך המאמר אני מביא דוגמה לריבון חדש המפר את הבטחתו מיד לאחר עלייתו לשלטון: המלך בואבדיל, הסולטן האחרון של ממלכת גרנדה, נכנע למלכים הקתולים איזבלה הראשונה מקסטיליה ופרננדו השני מארגון, אחרי שקיבל מהם הבטחה לסובלנות דתית; אלא שההבנה שהושגה לא נשמרה, וההמשך ידוע לכול.
על רקע האינקוויזיציה הספרדית שבאה בעקבות כך אני דן במוטיב של שריפת ספרים לאורך ההיסטוריה. מאורעות כאלה מייצגים לטענתי את ההפך הגמור ממה שקבע וושינגטון במכתבו: הם מדגישים את הקשר בין חוסר סובלנות דתית ובין אלימות. ההתבוננות בשריפת ספרים מספקת לנו הזדמנות לבחון את תהליכי הריסתה של תרבות אחת וצמיחתה של תרבות חדשה על חורבותיה.

+ Abstract in Turkish


Asma Bağları, İncir Ağaçları ve Bağnazlığın Külleri

Zvi Ben-Dor Benite
1790 senesinde ABD’nin Rhode Island eyaletine bağlı Newport şehrinde yaşayan Yahudi Cemaati’nin başı Moses Seixas (1744–1809) ABD’nin ilk cumhurbaşkanı George Washington ile mektuplaştı. Bu makalede ilk once bu ikili arasındaki yazışmanın Tevrat’a ilişkin bağlamının analizini yapıyorum. Washington’un Tevrat’tan alıntı yaparak yazdığı mektup yüzyıllardır sürgün içinde yaşayan bir azınlık için verilen beyanların en güzellerinden biridir. Seixas’a cevabında Yahudi cemaatine güvence vermek için Tevrat’taki asma ve incir ağacı imgelerine gönderme yapar. Bu göndermenin hangi bağlamda yapıldığını incelemek, böyle bir cemaatin hangi sınırlar içerisinde ayrı bir grup olarak yaşamlarını sürdürebileceklerine dair soruları cevaplandırmaya yardımcı olur. Asma ve incir ağaçlarına yapılan gönderme aslında hükümdar ile tabileri arasında yapılan bir anlaşmayı ifade eder.
Makalenin ikinci bölümünde ise yeni bir hükümdarın tahta geçtikten sonra verdiği sözü nasıl tutmadığını anlatıyorum. Kastilyalı I. Isabel ile Aragonlu II. Ferdinand’dan aldığı dini hoşgörü sözüne güvenerek Sultan Boabil Granada’yı Katolik Krallara teslim etmişti. Katolik Krallar ise sözlerinde durmadı.
Ardından gelen İspanyol Engizisyonu’nu göz önünde bulundurarak, tarih boyunca kitap yakma olaylarını anlatarak makaleyi sonlandırıyorum. Kitap yakma olaylarının Washington’un mektubunda söylediklerinin tam zıddını ifade ettiğini iddia ediyorum: Kitap yakmak dini hoşgörüsüzlük ile şiddet arasındaki ilişkiyi gösteririr. Bu konu üzerinde düşünmek ise yeni kültürün yok edilen başka bir kültürün harabelerinde kurulma sürecini incelememize yardımcı olur.

Categories: , Tags: , , , , , , ,