Exile, History and the Nationalization of Jewish Memory: Some reflections on the Zionist notion of History and Return

Exile, History and the Nationalization of Jewish Memory: Some reflections on the Zionist notion of History and Return

Free download Download
  • Description

Product Description

Amnon Raz-Krakotzkin

The essay tries to analyze the notions of “history” and “return” in Zionist discourse in order to clarify their political and cultural implications. I investigate the meaning and function of the phrase “return to history”, commonly used for the description of Zionism, in two different sets of terminologies: the theological terms that defined Jewish-Christian polemics and the terms “culture,” “civility,” and “ethnicity” as used in the discourse of modern nationalism and colonialism. Accordingly I argue that the consciousness embodied in the phrase “return to history” meant the acceptance of the very terms and principles that generated the exclusion of the Jews in Europe. Thheologically and in the terms of premodern Christian-Jewish polemics, the phrase expresses an acceptance of the Christian perception of history of the Jews and their exile. On another level, the use of the modern national model of history for the representation of the Jewish past reveals the obvious Orientalist dimension of the secularization of the concept of history, as referring exclusively to the Christian West. In Zionist discourse both the theological-redemptive and the Orientalist aspects were integrated in a way that illuminated them both. Finally, the return to history and the return to the land meant the obliteration of the history of the land and the existence of its inhabitants. It also determined the removal of the Jews from the multiple local histories in which they had existed in exile in order to include them in one common, separate narrative. As a conclusion, I suggest to re-consider the options embodied in the concept of exile for an alternative way of thinking Jewish-Israeli existence and collectivity.
+ Abstract

Amnon Raz-Krakotzkin

The essay tries to analyze the notions of “history” and “return” in Zionist discourse in order to clarify their political and cultural implications. I investigate the meaning and function of the phrase “return to history”, commonly used for the description of Zionism, in two different sets of terminologies: the theological terms that defined Jewish-Christian polemics and the terms “culture,” “civility,” and “ethnicity” as used in the discourse of modern nationalism and colonialism. Accordingly I argue that the consciousness embodied in the phrase “return to history” meant the acceptance of the very terms and principles that generated the exclusion of the Jews in Europe. Thheologically and in the terms of premodern Christian-Jewish polemics, the phrase expresses an acceptance of the Christian perception of history of the Jews and their exile. On another level, the use of the modern national model of history for the representation of the Jewish past reveals the obvious Orientalist dimension of the secularization of the concept of history, as referring exclusively to the Christian West. In Zionist discourse both the theological-redemptive and the Orientalist aspects were integrated in a way that illuminated them both. Finally, the return to history and the return to the land meant the obliteration of the history of the land and the existence of its inhabitants. It also determined the removal of the Jews from the multiple local histories in which they had existed in exile in order to include them in one common, separate narrative. As a conclusion, I suggest to re-consider the options embodied in the concept of exile for an alternative way of thinking Jewish-Israeli existence and collectivity.

الشتات، التاريخ وتأميم الذاكرة اليهودية: بعض الأفكار حول المفهوم الصهيوني للتاريخ والعودة
أمنون راز كراكوتسكين
تسعى المقالة إلى تحليل فكرتيْ “التاريخ” و”العودة” في الخطاب الصهيوني بغية توضيح إسقاطاتهما السياسية والثقافية. أناقش دلالات ووظائف عبارة “العودة إلى التاريخ”، التي لطالما استخدمت للتعريف بالصهيونية، عبر مجموعتيْن من الاصطلاحات المتباينة: اصطلاحات دينية يعود مصدرها إلى الجدل الديني بين اليهودية والمسيحية، ومصطلحات “ثقافة”، “مدنية” أو “تثقيف”، و”إثنية” كما هي معتمدة في الخطاب القومي الحديث والكولونيالية. وبحسب ذلك، ادَّعي أنَّ الوعي القائم خلف عبارة “العودة إلى التاريخ” مفاده قبول الاصطلاحات والمبادئ التي تقوم في صلب مقولة التخلّص من اليهود من القارة الأوروبية. دينيًا، وبحسب الاصطلاحات الدينية التي يعود مصدرها إلى الجدل الديني بين اليهودية والمسيحية قبل العصر الحديث، تعني عبارة “العودة إلى التاريخ” قبول المفهوم المسيحي حول تاريخ اليهود والشتات. وفي المستوى الآخر، فإن استخدام المنظور القومي الحديث للتاريخ لتمثيل الماضي اليهودي يكشف عن أبعاد استشراقية جلية في علمنة مفهوم التاريخ بوصفه يشير بصورة إقصائية إلى الغرب المسيحي وحده. أما في الخطاب الصهيوني، فقد اندمجا فيه كلا الوجهيْن الديني-الخلاصي والاستشراقي بطريقة تضفي عليهما الطابع التنويري. ونهايةً، فإن العودة إلى التاريخ والعودة إلى البلاد يعنيان محو تاريخ البلاد ومحو حضور سكّانها. كذلك، فقد سعى هذا الخطاب الصهيوني جاهدًا إلى نقل اليهود مع تواريخهم المحلية المختلفة، حيث كانوا يعيشون في الشتات، وقولبها ضمن رواية واحدة مشتركة ومنفصلة. ونتيجة لذلك، اقترحُ إعادة النظر في الإمكانيات الكامنة في مفهوم الشتات لسبر طريقة بديلة للتفكير بتاريخ الحضور اليهودي الإسرائيلي وبوجوده الجمعي.

גלות, היסטוריה והלאמת הזיכרון היהודי: מחשבות על התפיסה הציונית של ההיסטוריה והשיבה
אמנון רז קרקוצקין
המאמר מנתח את המושגים “היסטוריה” ו”שיבה” בשיח הציוני במטרה להבהיר את השלכותיהם הפוליטיות והתרבותיות. אני בוחן את המשמעות ואת התפקיד של המושג “השיבה להיסטוריה”, המתואר בדרך כלל בציונות, בשתי מערכות מושגים: מערכת המונחים התיאולוגיים שהגדירו את הפולמוס היהודי–נוצרי, והמונחים “תרבות”, “נימוסיות,” ו”אתניות” כפי שהם משמשים בשיח על הלאומיות המודרנית והקולוניאליזם. בהמשך אני טוען כי פירושה של ההכרה הגלומה בביטוי “השיבה להיסטוריה” היא קבלת אותם העקרונות והמושגים עצמם שהולידו את הדרת היהודים באירופה. מבחינה תיאולוגית ובלשון המונחים של הפולמוס הנוצרי–יהודי הקדם-מודרני, ביטוי זה מהווה קבלה של הראייה הנוצרית של ההיסטוריה של היהודים וגלותם. ברמה אחרת, השימוש במודל הלאומי המודרני של ההיסטוריה לייצוג העבר היהודי מגלה את הפן האוריינטליסטי המובהק של חילון המושג “היסטוריה”, הפן המתייחס למערב הנוצרי בלבד. בשיח הציוני שולבו שני ההיבטים, התיאולוגי-גאולי והאוריינטליסטי, באופן שהאיר את שניהם. ולבסוף, השיבה להיסטוריה והשיבה לארץ מחקו את ההיסטוריה של הארץ ואת קיומם של תושביה. הן גם הביאו לסילוק היהודים מההיסטוריות המקומיות הרבות שבהן התקיימו בגלות כדי לאגד אותם בנרטיב נפרד משותף אחד. לסיכום אני מציע לבחון מחדש את האפשרויות הגלומות במושג הגלות כדי למצוא דרך חלופית לראיית הקיום היהודי הישראלי והקולקטיביות היהודית הישראלית.

Sürgün, Tarih, ve Yahudi Belleğinin Ulusallaştırılması: Ziyonist Düşüncesinde Tarih ve Geri Dönüş

Amnon Raz-Krakotzkin

Bu makalede Siyonist söylemdeki “tarih” ve “geri dönüş” kavramlarının politik ve kültürel içeriklerini açıklamaya çalışıyorum. Siyonismi tanımlamak için genellikle kullanılan “tarihe geri dönüş” ifadesinin anlamını ve fonksiyonunu araştırmaktayım. “Tarihe geri dönüş” ifadesi iki farklı terminoloji grubunda kullanılmaktadır: Yahudi-Hıristiyan polemiğini tanımlayan teolojik terimce ve modern ulusalcılık ve sömürgecilik söylemi içerisinde kullanılan “kültür,” “medenilik,” ve “etnisite” terimleri. Bu doğrultuda “tarihe geri dönüş” ifadesini içeren bilincin Yahudilerin Avrupa’da dışlanmalarına sebep olan terim ve ilkeleri kabul ettiği anlamına geldigini öne sürüyorum. Teolojik olarak ve premodern Hıristiyan-Yahudi polemiği çerçevesinde bakıldığında, bu ifade Yahudi tarihinin ve sürgününün Hristyanlık bakış açısıyla algılanmasının kabulünü gösterir. Başka bir düzeyde, Yahudi geçmişini anlatmak için modern ulusal tarih modelinin kullanılması, sadece Hıristiyan Batı’yı referans gösteren, laikleştirilmiş tarih kavramının Oryantalist boyutunu bariz bir şekilde ortaya koyar. Siyonist söylemde, hem teolojik-kurtarıcı hem de Oryantalist kısımlar birbirlerini tenvir eden bir şekilde bütünleşmiştir. Son olarak, tarihe ve vatana geri dönüş, o toprakların ve oradaki halkın varlığının tarihinin yok edilmesi anlamına geliyordu. Aynı zamanda, bu kavram Yahudilerin sürgünde var oldukları pek çok yerel tarihten çıkarılıp, ayrı bir anlatı içerisine sokulmalarına sebep oldu. Sonuç olarak, İsrailli Yahudi varlığı ve topluluğunu başka bir yoldan ele almak için sürgün kavramını içeren seçeneklerin yeniden gözden geçirilmesini tavsiye ediyorum.

+ Abstact in Arabic

الشتات، التاريخ وتأميم الذاكرة اليهودية: بعض الأفكار حول المفهوم الصهيوني للتاريخ والعودة
أمنون راز كراكوتسكين
تسعى المقالة إلى تحليل فكرتيْ “التاريخ” و”العودة” في الخطاب الصهيوني بغية توضيح إسقاطاتهما السياسية والثقافية. أناقش دلالات ووظائف عبارة “العودة إلى التاريخ”، التي لطالما استخدمت للتعريف بالصهيونية، عبر مجموعتيْن من الاصطلاحات المتباينة: اصطلاحات دينية يعود مصدرها إلى الجدل الديني بين اليهودية والمسيحية، ومصطلحات “ثقافة”، “مدنية” أو “تثقيف”، و”إثنية” كما هي معتمدة في الخطاب القومي الحديث والكولونيالية. وبحسب ذلك، ادَّعي أنَّ الوعي القائم خلف عبارة “العودة إلى التاريخ” مفاده قبول الاصطلاحات والمبادئ التي تقوم في صلب مقولة التخلّص من اليهود من القارة الأوروبية. دينيًا، وبحسب الاصطلاحات الدينية التي يعود مصدرها إلى الجدل الديني بين اليهودية والمسيحية قبل العصر الحديث، تعني عبارة “العودة إلى التاريخ” قبول المفهوم المسيحي حول تاريخ اليهود والشتات. وفي المستوى الآخر، فإن استخدام المنظور القومي الحديث للتاريخ لتمثيل الماضي اليهودي يكشف عن أبعاد استشراقية جلية في علمنة مفهوم التاريخ بوصفه يشير بصورة إقصائية إلى الغرب المسيحي وحده. أما في الخطاب الصهيوني، فقد اندمجا فيه كلا الوجهيْن الديني-الخلاصي والاستشراقي بطريقة تضفي عليهما الطابع التنويري. ونهايةً، فإن العودة إلى التاريخ والعودة إلى البلاد يعنيان محو تاريخ البلاد ومحو حضور سكّانها. كذلك، فقد سعى هذا الخطاب الصهيوني جاهدًا إلى نقل اليهود مع تواريخهم المحلية المختلفة، حيث كانوا يعيشون في الشتات، وقولبها ضمن رواية واحدة مشتركة ومنفصلة. ونتيجة لذلك، اقترحُ إعادة النظر في الإمكانيات الكامنة في مفهوم الشتات لسبر طريقة بديلة للتفكير بتاريخ الحضور اليهودي الإسرائيلي وبوجوده الجمعي.

+ Abstract in Hebrew

גלות, היסטוריה והלאמת הזיכרון היהודי: מחשבות על התפיסה הציונית של ההיסטוריה והשיבה
אמנון רז קרקוצקין
המאמר מנתח את המושגים “היסטוריה” ו”שיבה” בשיח הציוני במטרה להבהיר את השלכותיהם הפוליטיות והתרבותיות. אני בוחן את המשמעות ואת התפקיד של המושג “השיבה להיסטוריה”, המתואר בדרך כלל בציונות, בשתי מערכות מושגים: מערכת המונחים התיאולוגיים שהגדירו את הפולמוס היהודי–נוצרי, והמונחים “תרבות”, “נימוסיות,” ו”אתניות” כפי שהם משמשים בשיח על הלאומיות המודרנית והקולוניאליזם. בהמשך אני טוען כי פירושה של ההכרה הגלומה בביטוי “השיבה להיסטוריה” היא קבלת אותם העקרונות והמושגים עצמם שהולידו את הדרת היהודים באירופה. מבחינה תיאולוגית ובלשון המונחים של הפולמוס הנוצרי–יהודי הקדם-מודרני, ביטוי זה מהווה קבלה של הראייה הנוצרית של ההיסטוריה של היהודים וגלותם. ברמה אחרת, השימוש במודל הלאומי המודרני של ההיסטוריה לייצוג העבר היהודי מגלה את הפן האוריינטליסטי המובהק של חילון המושג “היסטוריה”, הפן המתייחס למערב הנוצרי בלבד. בשיח הציוני שולבו שני ההיבטים, התיאולוגי-גאולי והאוריינטליסטי, באופן שהאיר את שניהם. ולבסוף, השיבה להיסטוריה והשיבה לארץ מחקו את ההיסטוריה של הארץ ואת קיומם של תושביה. הן גם הביאו לסילוק היהודים מההיסטוריות המקומיות הרבות שבהן התקיימו בגלות כדי לאגד אותם בנרטיב נפרד משותף אחד. לסיכום אני מציע לבחון מחדש את האפשרויות הגלומות במושג הגלות כדי למצוא דרך חלופית לראיית הקיום היהודי הישראלי והקולקטיביות היהודית הישראלית.

+ Abstract in Turkish

Sürgün, Tarih, ve Yahudi Belleğinin Ulusallaştırılması: Ziyonist Düşüncesinde Tarih ve Geri Dönüş

Amnon Raz-Krakotzkin

Bu makalede Siyonist söylemdeki “tarih” ve “geri dönüş” kavramlarının politik ve kültürel içeriklerini açıklamaya çalışıyorum. Siyonismi tanımlamak için genellikle kullanılan “tarihe geri dönüş” ifadesinin anlamını ve fonksiyonunu araştırmaktayım. “Tarihe geri dönüş” ifadesi iki farklı terminoloji grubunda kullanılmaktadır: Yahudi-Hıristiyan polemiğini tanımlayan teolojik terimce ve modern ulusalcılık ve sömürgecilik söylemi içerisinde kullanılan “kültür,” “medenilik,” ve “etnisite” terimleri. Bu doğrultuda “tarihe geri dönüş” ifadesini içeren bilincin Yahudilerin Avrupa’da dışlanmalarına sebep olan terim ve ilkeleri kabul ettiği anlamına geldigini öne sürüyorum. Teolojik olarak ve premodern Hıristiyan-Yahudi polemiği çerçevesinde bakıldığında, bu ifade Yahudi tarihinin ve sürgününün Hristyanlık bakış açısıyla algılanmasının kabulünü gösterir. Başka bir düzeyde, Yahudi geçmişini anlatmak için modern ulusal tarih modelinin kullanılması, sadece Hıristiyan Batı’yı referans gösteren, laikleştirilmiş tarih kavramının Oryantalist boyutunu bariz bir şekilde ortaya koyar. Siyonist söylemde, hem teolojik-kurtarıcı hem de Oryantalist kısımlar birbirlerini tenvir eden bir şekilde bütünleşmiştir. Son olarak, tarihe ve vatana geri dönüş, o toprakların ve oradaki halkın varlığının tarihinin yok edilmesi anlamına geliyordu. Aynı zamanda, bu kavram Yahudilerin sürgünde var oldukları pek çok yerel tarihten çıkarılıp, ayrı bir anlatı içerisine sokulmalarına sebep oldu. Sonuç olarak, İsrailli Yahudi varlığı ve topluluğunu başka bir yoldan ele almak için sürgün kavramını içeren seçeneklerin yeniden gözden geçirilmesini tavsiye ediyorum.