A Center of Transnational Syriac Orthodoxy: St. Mark’s Convent in Jerusalem

A Center of Transnational Syriac Orthodoxy: St. Mark’s Convent in Jerusalem

Free download Download
  • Description

Product Description

Heleen Murre-van den Berg

This article highlights the role of St. Mark’s Convent in Jerusalem as a center of transnational Syriac Orthodoxy. Beginning with Manuel Vásquez’s discussions of transnational religion, it underlines the processual aspect of the transnationalism that characterizes contemporary Syriac Orthodoxy in the Holy Land, as it emerged from a mixture of pilgrimage, genocide, and diaspora as well as the combined forces of ecclesiastical expansion and changing political contexts. A complex web of relationships thus connects the community of Jerusalem to the other Syriac Orthodox groups in Bethlehem and Jordan, to the Syriac Orthodox center in Damascus and Ma‘arat Saydnaya, to the monasteries in Tur Abdin, to the faithful in India, and to the many communities in the diasporas of Europe, the Americas, and Australia. In Jerusalem this network is maintained by a narrative expressed in texts and images that combines the ancient connection to the holy places with the nationalist narrative of the lost homeland, brought together in the profuse use of Classical Syriac, the symbolic language of both church and nation.

While this community in many ways resembles the other small orthodox churches of the Holy Land, especially the Armenian and Ethiopian churches—whose members, like the Syriac Orthodox, tend to see themselves as ethnically different from the majority of local Christians—the Syriac Orthodox differ in that their homeland is a virtual one, existing primarily in the transnational network that ties all the different locations together. In the creation of this virtual homeland, Jerusalem plays a crucial role as the least political, most ecumenical, and most international of all current Syriac Orthodox centers.

+ Abstract

Heleen Murre-van den Berg

This article highlights the role of St. Mark’s Convent in Jerusalem as a center of transnational Syriac Orthodoxy. Beginning with Manuel Vásquez’s discussions of transnational religion, it underlines the processual aspect of the transnationalism that characterizes contemporary Syriac Orthodoxy in the Holy Land, as it emerged from a mixture of pilgrimage, genocide, and diaspora as well as the combined forces of ecclesiastical expansion and changing political contexts. A complex web of relationships thus connects the community of Jerusalem to the other Syriac Orthodox groups in Bethlehem and Jordan, to the Syriac Orthodox center in Damascus and Ma‘arat Saydnaya, to the monasteries in Tur Abdin, to the faithful in India, and to the many communities in the diasporas of Europe, the Americas, and Australia. In Jerusalem this network is maintained by a narrative expressed in texts and images that combines the ancient connection to the holy places with the nationalist narrative of the lost homeland, brought together in the profuse use of Classical Syriac, the symbolic language of both church and nation.

While this community in many ways resembles the other small orthodox churches of the Holy Land, especially the Armenian and Ethiopian churches—whose members, like the Syriac Orthodox, tend to see themselves as ethnically different from the majority of local Christians—the Syriac Orthodox differ in that their homeland is a virtual one, existing primarily in the transnational network that ties all the different locations together. In the creation of this virtual homeland, Jerusalem plays a crucial role as the least political, most ecumenical, and most international of all current Syriac Orthodox centers.

مركز الأرثوذكسية السريانية العابر للقومية: دير القديس ماركوس في القدس
هيلين-موري فان دين بيرغ
تسلّط المقالة الحالية الضوء على دور دير القديس ماركوس في القدس بوصفه مركز الأرثوذكسية السريانية العابر للقومية. أستهلُ المقالة بعرض لمناقشة مانويل فاسكيز (Manuel Vásquez) للدين العابر للقومية وتأكيدها على الطابع السيروري الكامن في البُعد العابر للقومية الذي يميّز الأرثوذكسية السريانية المعاصرة في البلاد المقدسة، وظهوره نتيجة خليط الانتماءات الإثنية للحجاج والإبادة الجماعية والشتات إضافة إلى القوى المتظافرة للتوسّع الكنسي والسياقات السياسية المتحوّلة. هنالك شبكة معقّدة من العلاقات تربط المجتمع المحلّي في القدس ببقية المجموعات الأرثوذكسية السريانية في بيت لحم والأردن، مرورًا بمركزهم في دمشق ومعرة صيدنايا وأديرة طور عبدين، ومرورًا بالمجموعات في الهند، وبقية أبناء وبنات الطائفة الكثيرين في الشتات المقيمين في أوروبا والأمريكيتين وأستراليا. وفي حالة المجتمع المحلّي في القدس، يتم الحفاظ على هذه الشبكة عبر رواية يُعبَّر عنها في نصوص وصور تجمع بين الرابط القديم مع البلاد المقدسة والرواية القومية حول الوطن المفقود واستخدام وافر للسريانية الكلاسيكية التي تعتبر أحد الرموز اللغوية المركزية في الكنيسة والشعب.
بينما تجمع أوجه شبه عديدة بين هذا المجتمع المحلّي وبين الكنائس الأرثوذكسية الصغيرة في البلاد المقدسة، وخاصة الكنائس الأرمنية والإثيوبية – والتي يميل أعضاؤها أسوة ببقية الكنائس الأرثوذكسية السريانية برؤية أنفسهم ينتمون إلى قومية مختلفة عن غالبية السكان المسيحيّين المحلّيين – يتميّز السريان الأرثوذكس بكون وطنهم هو وطنًا افتراضيًا، متوفر بصورة رئيسة على شبكة عابرة للقومية تربط بين مختلف طوائفها المقيمة في مختلف الأماكن معًا. عبر استحداث هذا الوطن الافتراضي، تلعب القدس دورًا محوريًا خاصة على الصعيد المسكوني (العالم المسيحي) والدولي في جميع المراكز الكنسية السريانية الأرثوذكسية وأقل من ذلك على الصعيد السياسي.

מנזר מרקוס הקדוש בירושלים: מרכז לקהילה אורתודוקסית סורית טרנס-לאומית
מאמר זה בוחן את תפקידו של מנזר מרקוס הקדוש בירושלים כמרכז לאורתודוקסיה הסורית (שנקראה בעבר הכנסייה האשורית) הטרנס-לאומית. המאמר פותח בדיוניו של מנואל וסקס (Vásquez) על הדת הטרנס-לאומית ומדגיש את הרב ממדיות של הטרנס-לאומיות המאפיינת את האורתודוקסיה הסורית בת זמננו בארץ הקודש, שהתגבשה בעקבות תערובת של צליינות, רצח עם ופזורה, וכן את שילוב הגורמים של התרחבות כנסייתית והקשרים פוליטיים משתנים. רשת סבוכה של יחסים מחברת אפוא בין מגוון קבוצות וקהילות: הקהילה בירושלים, קבוצות סוריות אורתודוקסיות בבית לחם ובירדן, המרכז הסורי האורתודוקסי בדמשק ובמערת סיידניה, מנזרי טור עבדין והמאמינים בהודו, והקהילות הרבות בתפוצות אירופה, אמריקה הצפונית והדרומית ואוסטרליה. מה שמשמר את הרשת הזאת בירושלים הוא נרטיב הזוכה לביטוי טקסטואלי וחזותי, נרטיב המשלב בין החיבור הקדמון אל המקומות הקדושים לבין התפיסה הלאומנית של המולדת האבודה באמצעות השימוש הנפוץ בסורית קלאסית, השפה הסימבולית של הכנסייה ושל האומה כאחת.
מבחינות רבות, קהילה זו מזכירה את הכנסיות האורתודוקסיות הקטנות האחרות של ארץ הקודש, ובמיוחד את הכנסייה הארמנית ואת הכנסייה האתיופית – שחבריהן, בדומה לסורים האורתודוקסים, נוטים לראות את עצמם שונים מבחינה אתנית מרוב הנוצרים המקומיים. ואולם הסורים האורתודוקסים שונים בכך שמולדתם היא מולדת וירטואלית, המתקיימת בראש ובראשונה ברשת הטרנס-לאומית המחברת בין כל המקומות השונים. ביצירתה של מולדת וירטואלית זו ממלאת ירושלים תפקיד מכריע בהיותה המרכז הכי פחות פוליטי, העולמי (אקומני) ביותר והבינלאומי ביותר מכל המרכזים הסוריים האורתודוקסיים של זמננו.

Ulus-ötesi Süryani Ortodoksi’sinin Merkezi: Kudüs St. Mark Manastırı

Heleen Murre-van den Berg

Bu makale, Kudüs’teki St. Mark Manastırı’nınn ulus-ötesi Süryani Ortodoksi’sinin merkezi olarak oynadığı rolü inceler. Manuel Vásquez’in ulus-ötesi din tartışmalarından yola çıkar ve Kutsal Topraklardaki Süryani Ortodoksi’sini niteleyen ulus-ötesiciliğin süreçsel boyutlarının altını çizer. Kutsal topraklardaki günümüz Süryani Ortodoksisi bir yandan hac, soykırım, ve diyasporanın, diğer yandan büyüyen kilise örgütünün, ve değişen siyasal alanın sonucudur. Bununla beraber, Kudüs’teki cemaat ile Beytüllahim ve Ürdün’deki Süryani Ortodoks gruplar, Şam ve Ma‘arat Saydnaya’daki Süryani Ortodoks merkezi, Tur Abdin’deki manastırlar, Hindistan’daki müminler, ve Avrupa, Amerika, ve Avustralya’daki diyaspora cemaatlari, birbirlerine karışık bir ağla bağlıdır. Kudüs’te bu ağın devamlılığı, kutsal mekanlara bağlılığın ulusal ‘kayıp vatan’ mitini işleyen anlatısıyla birleştirildiği metin ve tasvirler sayesinde sağlanır. Bu metinler, hem kilisenin hem de Süryani ulusunun sembolik dili olan Süryanicedir.
Bu toplum kutsal topraklardaki diğer kiliselere benzese de—örneğin Ermeni ve Etyopya kiliselerinin üyeleri kendilerini etnik olarak yerel Hristiyanlardan farklı görürler—Süryanilerin farklılığı, vatanlarının tamamen sanal ve yaşadıkları yerleri birbirine bağlayan ulus-ötesi ağda var olmasıdır. Bu sanal vatanın yaratılmasında, Kudüs günümüz Süryani Ortodoks merkezleri arasında en az siyasi, en temsili ve uluslararası olmasıyla önemli bir rol oynamaktadır.

+ Abstact in Arabic

مركز الأرثوذكسية السريانية العابر للقومية: دير القديس ماركوس في القدس
هيلين-موري فان دين بيرغ
تسلّط المقالة الحالية الضوء على دور دير القديس ماركوس في القدس بوصفه مركز الأرثوذكسية السريانية العابر للقومية. أستهلُ المقالة بعرض لمناقشة مانويل فاسكيز (Manuel Vásquez) للدين العابر للقومية وتأكيدها على الطابع السيروري الكامن في البُعد العابر للقومية الذي يميّز الأرثوذكسية السريانية المعاصرة في البلاد المقدسة، وظهوره نتيجة خليط الانتماءات الإثنية للحجاج والإبادة الجماعية والشتات إضافة إلى القوى المتظافرة للتوسّع الكنسي والسياقات السياسية المتحوّلة. هنالك شبكة معقّدة من العلاقات تربط المجتمع المحلّي في القدس ببقية المجموعات الأرثوذكسية السريانية في بيت لحم والأردن، مرورًا بمركزهم في دمشق ومعرة صيدنايا وأديرة طور عبدين، ومرورًا بالمجموعات في الهند، وبقية أبناء وبنات الطائفة الكثيرين في الشتات المقيمين في أوروبا والأمريكيتين وأستراليا. وفي حالة المجتمع المحلّي في القدس، يتم الحفاظ على هذه الشبكة عبر رواية يُعبَّر عنها في نصوص وصور تجمع بين الرابط القديم مع البلاد المقدسة والرواية القومية حول الوطن المفقود واستخدام وافر للسريانية الكلاسيكية التي تعتبر أحد الرموز اللغوية المركزية في الكنيسة والشعب.
بينما تجمع أوجه شبه عديدة بين هذا المجتمع المحلّي وبين الكنائس الأرثوذكسية الصغيرة في البلاد المقدسة، وخاصة الكنائس الأرمنية والإثيوبية – والتي يميل أعضاؤها أسوة ببقية الكنائس الأرثوذكسية السريانية برؤية أنفسهم ينتمون إلى قومية مختلفة عن غالبية السكان المسيحيّين المحلّيين – يتميّز السريان الأرثوذكس بكون وطنهم هو وطنًا افتراضيًا، متوفر بصورة رئيسة على شبكة عابرة للقومية تربط بين مختلف طوائفها المقيمة في مختلف الأماكن معًا. عبر استحداث هذا الوطن الافتراضي، تلعب القدس دورًا محوريًا خاصة على الصعيد المسكوني (العالم المسيحي) والدولي في جميع المراكز الكنسية السريانية الأرثوذكسية وأقل من ذلك على الصعيد السياسي.

+ Abstract in Hebrew

מנזר מרקוס הקדוש בירושלים: מרכז לקהילה אורתודוקסית סורית טרנס-לאומית
מאמר זה בוחן את תפקידו של מנזר מרקוס הקדוש בירושלים כמרכז לאורתודוקסיה הסורית (שנקראה בעבר הכנסייה האשורית) הטרנס-לאומית. המאמר פותח בדיוניו של מנואל וסקס (Vásquez) על הדת הטרנס-לאומית ומדגיש את הרב ממדיות של הטרנס-לאומיות המאפיינת את האורתודוקסיה הסורית בת זמננו בארץ הקודש, שהתגבשה בעקבות תערובת של צליינות, רצח עם ופזורה, וכן את שילוב הגורמים של התרחבות כנסייתית והקשרים פוליטיים משתנים. רשת סבוכה של יחסים מחברת אפוא בין מגוון קבוצות וקהילות: הקהילה בירושלים, קבוצות סוריות אורתודוקסיות בבית לחם ובירדן, המרכז הסורי האורתודוקסי בדמשק ובמערת סיידניה, מנזרי טור עבדין והמאמינים בהודו, והקהילות הרבות בתפוצות אירופה, אמריקה הצפונית והדרומית ואוסטרליה. מה שמשמר את הרשת הזאת בירושלים הוא נרטיב הזוכה לביטוי טקסטואלי וחזותי, נרטיב המשלב בין החיבור הקדמון אל המקומות הקדושים לבין התפיסה הלאומנית של המולדת האבודה באמצעות השימוש הנפוץ בסורית קלאסית, השפה הסימבולית של הכנסייה ושל האומה כאחת.
מבחינות רבות, קהילה זו מזכירה את הכנסיות האורתודוקסיות הקטנות האחרות של ארץ הקודש, ובמיוחד את הכנסייה הארמנית ואת הכנסייה האתיופית – שחבריהן, בדומה לסורים האורתודוקסים, נוטים לראות את עצמם שונים מבחינה אתנית מרוב הנוצרים המקומיים. ואולם הסורים האורתודוקסים שונים בכך שמולדתם היא מולדת וירטואלית, המתקיימת בראש ובראשונה ברשת הטרנס-לאומית המחברת בין כל המקומות השונים. ביצירתה של מולדת וירטואלית זו ממלאת ירושלים תפקיד מכריע בהיותה המרכז הכי פחות פוליטי, העולמי (אקומני) ביותר והבינלאומי ביותר מכל המרכזים הסוריים האורתודוקסיים של זמננו.

+ Abstract in Turkish

Ulus-ötesi Süryani Ortodoksi’sinin Merkezi: Kudüs St. Mark Manastırı

Heleen Murre-van den Berg

Bu makale, Kudüs’teki St. Mark Manastırı’nınn ulus-ötesi Süryani Ortodoksi’sinin merkezi olarak oynadığı rolü inceler. Manuel Vásquez’in ulus-ötesi din tartışmalarından yola çıkar ve Kutsal Topraklardaki Süryani Ortodoksi’sini niteleyen ulus-ötesiciliğin süreçsel boyutlarının altını çizer. Kutsal topraklardaki günümüz Süryani Ortodoksisi bir yandan hac, soykırım, ve diyasporanın, diğer yandan büyüyen kilise örgütünün, ve değişen siyasal alanın sonucudur. Bununla beraber, Kudüs’teki cemaat ile Beytüllahim ve Ürdün’deki Süryani Ortodoks gruplar, Şam ve Ma‘arat Saydnaya’daki Süryani Ortodoks merkezi, Tur Abdin’deki manastırlar, Hindistan’daki müminler, ve Avrupa, Amerika, ve Avustralya’daki diyaspora cemaatlari, birbirlerine karışık bir ağla bağlıdır. Kudüs’te bu ağın devamlılığı, kutsal mekanlara bağlılığın ulusal ‘kayıp vatan’ mitini işleyen anlatısıyla birleştirildiği metin ve tasvirler sayesinde sağlanır. Bu metinler, hem kilisenin hem de Süryani ulusunun sembolik dili olan Süryanicedir.
Bu toplum kutsal topraklardaki diğer kiliselere benzese de—örneğin Ermeni ve Etyopya kiliselerinin üyeleri kendilerini etnik olarak yerel Hristiyanlardan farklı görürler—Süryanilerin farklılığı, vatanlarının tamamen sanal ve yaşadıkları yerleri birbirine bağlayan ulus-ötesi ağda var olmasıdır. Bu sanal vatanın yaratılmasında, Kudüs günümüz Süryani Ortodoks merkezleri arasında en az siyasi, en temsili ve uluslararası olmasıyla önemli bir rol oynamaktadır.